Nasze zachowanie zależy od naszego systemu obronnego ?

Czy nasze zachowanie jest nam dyktowane tylko i wyłącznie przez nasz mózg? Badania przeprowadzone na myszach pokazują, że nasz układ odpornościowy też ma w tym swój udział. System nerwowy człowieka jest zbudowany z dwóch rodzajów komórek: neuronów i komórek glejowych. Te ostatnie tworzą tak zwany mikroglej, który stanowi swoisty system obronny układu nerwowego. Rola mikrogleju więc polega w skrócie na zapewnieniu prawidłowego działania „prawdziwego” układu nerwowego oraz wykonywania przez niego wszystkich funkcji, zapewnianych przez neurony.

Czy więc te komórki obronne mogłyby odgrywać naprawdę znaczącą rolę w tym, jak jest nasze zachowanie? Aż do dnia dzisiejszego nie zostało to jeszcze udowodnione. Generalnie, zawsze mamy wrażenie, że świadomie dyktujemy sobie, jak się zachowywyać, w zależności od naszych chęci i wyborów. Jednakże nie zawsze jest to przecież ewidentne, wystarczy przywołać przykłady osób chorych psychicznie, na przykład cierpiących na problemy psychiczne, takie jak zachowania obsesyjno-kompulsywne, czy też osoby chore na rozdwojenie jaźni, albo też ludzi cierpiący na trichotollomanię, czyli na syndrom niemożności powstrzymania się przed wyrywaniem sobie włosów. Do tej pory nie ma żadnej terapii naprawdę skutecznej na tego rodzaju problemy, a ludzie cierpiący zaczynają się już niecierpliwić.

Trichotillomania, zaobserwowana u ludzi, bardzo przypomina zachowanie myszy, u których jeden gen Hoxb8 jest zmutowany: takie gryzonie dwa razy więcej czasu spędzają na czyszczeniu się, co skutkuje całkowitą utratą sierści na brzuchu oraz pojawieniem się ran z powodu zbyt wielu ugryzień. Badacz Mario Capecchi i jego zespół z Uniwersytetu w Salt Lake City w Utah, pokazli, że gen Hoxb8 jest w mózgu, ale jedynie w komórkach mikrogleju i że komórki mikrogleju są mniej liczne u myszy, których gen Hoxb8 jest zmutowany. Gen Hoxb8 jest również „zamieszany”w tworzenie komórek pochodnych szpiku kostnego, które są między innymi...komórkami mikrogleju. Było by więc możliwe, żeby poprzez prosty przeszczep zdrowego szpiku kostnego zmodyfikować zachowanie chorych myszy?

To właśnie udało się pokazać zespołowi Mario Capecchiego. Przeszczep zdrowego szpiku kostnego u chorych myszy pozwolił im wrócić do normalnego zachowania na okres czterech miesięcy. Co więcej, zdrowe myszy, po przeszczepie zmutowanego szpiku, zaczęły cierpieć na ten sam syndrom, nadmiernie się czyścić, raniąc sobie skórę na brzuchu i wyrywając sierść, ogólnie objawiając początki problemów z zachowaniem. Te badania po raz pierwszy pokazują bezpośredni związek z systemem odpornościowym a zachowaniem. Wyniki tych badań są obiecujące, ale chodzi tu tylko o badania nad jednym genem w szczególności, w dodatku u myszy. Tak więc przeszczep szpiku kostnego wydaje się jak na razie zbyt ambitnym i daleko idącym marzeniem. Ale zawsze warto mieć nadzieję.