Grymaszenie przy jedzeniu – nowe zaburzenie odżywiania

Amerykański Duke University jest w trakcie przeprowadzania ankiety zatytułowanej "Finding Foods Fearful: A Study of Children and Adolescents with a Fear of Trying New Foods" (Strach przed jedzeniem: badania nad dziećmi i nastolatkami bojącymi się nowych potraw). Próbując znaleźć lekarstwo na tę przypadłość, pomóc rodzicom oraz dowiedzieć się więcej na temat rozwoju indywidualnych preferencji smakowych, naukowcy zachęcają do wzięcia udziału w ankiecie.

Zaproszeni do ankiety są głównie ci rodzice, których dzieci boją się nowych smaków albo mają tak ograniczoną dietę, że przeszkadza im to w normalnym funkcjonowaniu.

Niektóre spośród pytań przedstawionych w ankiecie to:

- Czy wybiórczość w stosunku do potraw jest dla twojego dziecka problemem podczas uczestnictwa w przyjęciach i spotkaniach?

- Czy szkodliwe nawyki żywieniowe twojego dziecka sprawiają, że wątpisz w swoje umiejętności wychowawcze?

- Czy martwisz się o zdrowie dziecka z powodu jego nawyków żywieniowych?

Głównym założeniem badań jest przekonanie, że wybieranie tylko określonego jedzenia przez dziecko jest zaburzeniem odżywiania i powinno być leczone w profesjonalny sposób. Czy oznacza to, że wkrótce coraz więcej dzieci będzie poddawanych leczeniu psychologicznemu lub farmakologicznemu z powodu grymaszenia przy jedzeniu?

"Choroba wybiórczego jedzenia"

Jak twierdzą psychologowie, dzieci jedzące tylko wybrane produkty chorują na przypadłość zwaną Selective Eating Disorder (SED, zaburzenia wybiórczego jedzenia), znaną również jako Perseverative Feeding Disorder albo neofobia żywieniowa (ang. food neophobia).

Ta przypadłość jest definiowana jako ‘zaburzenie polegające na jedzeniu mało zróżnicowanych potraw, które może powodować unikanie nieznanych smaków, wiążące się z niepokojem w sytuacjach związanych z jedzeniem’.

W teorii, te dzieci przejawiają zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne i mogą nawet cierpieć na depresję i inne psychologiczne schorzenia, separujące je od rówieśników podczas posiłków w szkole czy innych spotkań towarzyskich. Ta przypadłość, kiedy nie jest leczona, może prowadzić do rozwoju innych poważnych zaburzeń odżywiania w dorosłym życiu.

Najpopularniejszą metodą leczenia SED jest terapia kognitywno-behawioralna. Wysunięto wniosek, że praca z doświadczonym terapeutą znacznie poprawia stan zdrowia pacjentów, eliminując symptomy choroby.

Należy pamiętać, że dzieci nie można oceniać w tych samych kategoriach, co dorosłych. Dzieci przechodzą różne fazy w czasie dorastania, szczególnie jeśli chodzi o nawyki żywieniowe. Najważniejsze, to dać dziecku czas na wyrośnięcie z ‘grymaszenia’ i starać się przygotowywać jedzenie w pomysłowy sposób.