Długość telomerów przepowiada ryzyko kataru

Być może w przyszłości lekarze będą mieli do dyspozycji testy, które pozwolą określić osoby bardziej niż inne zagrożone niektórymi chorobami. Wydaje się to dość odległą przyszłością, ale naukowcy z uniwersytetu Carnegie Mellon w Pittsburgu dokonali odkrycia, które jest jednym krokiem do przodu na tym polu. Badanie zamieszczone w Jama wyjaśnia, iż w telomerach, czyli sekwencjach DNA na końcówkach chromosomów, ma się kryć podatność na infekcje danej osoby.

Im krótsze telomery, tym większe ryzyko choroby, krótko mówiąc.

W badaniu udział wzięło 153 ochotników w wieku od 18 do 55 lat, zdrowych, którzy pozwolili zarazić się wirusem kataru. Następnie przez 5 dni obserwowano ewolucję objawów u zarażonych.

Analiza krwi ujawniła, że 69% (105 osób) zostało zarażonych wirusem, ale jedynie u 33 spośród nich pojawiły się charakterystyczne oznaki kataru.

Wiemy, że długość telomerów jest markerem długości życia – te powtarzające się niekodujące sekwencje DNA chronią geny przed degradacją. Ale z podziału na podział, telomery się skracają i stają się tym samym wskaźnikiem starzenia.

Wiemy, że po 50 roku życia, osoby mające najkrótsze końcówki chromosomów są najbardziej podatne na choroby i śmierć.

W tym doświadczeniu, naukowcy przypuszczają, że białe krwinki wraz z najkrótszymi telomerami są tymi, które pierwsze staną się nieskuteczne i w efekcie zaczną obumierać. A to przekłada się na starzejący się układ odpornościowy, coraz mniej zdolny do walki z infekcjami. W tym przypadku – z wirusem kataru.

Limfocyty T cytotoksyczne (podgrupa białych krwinek), nazywane CD8CD28 są tymi, które są najbardziej przydatne do przepowiadania wrażliwości na choroby, jak wynika z badania.

Prace pokazują też, że efekt długości telomerów zależy od wieku. Między 18 i 21 rokiem życia nie obserwujemy żadnej różnicy. Trzeba osiągnąć 22 rok życia, żeby zobaczyć, że różnice zaczynają się pojawiać, a w dodatku w miarę starzenia się pogłębiają.

Naukowcy wyjaśniają, że młodzi dorośli dysponują telomerami dłuższymi, które pozwalają zrekompensować utratę skutecznych komórek odpornościowych.

Badanie jest w powijakach i dotyczyło tylko jednej choroby, więc badacze mówią na tę chwilę, iż być może udało im się zaobserwować jedynie możliwe powiązanie.