Dlaczego kochamy wyciskacze łez

Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego ludzie lubią smutne filmy, bez względu na to, jak im źle i smutno po ich obejrzeniu? Student w Korei Południowej, Dohyun Ahn zwykł robić sobie przerwy od nauki w postaci oglądania smutnych filmów. Zauważył, że im bardziej przygnębiający był obraz, tym większą czuł potrzebę obejrzenia go raz jeszcze.

Po tych obserwacjach, zdecydował przyjrzeć się bliżej mechanizmowi, który sprawia, że wszyscy lubimy czasem w kinie popłakać.  

Aby dowiedzieć się, co sprawia, że smutne historie są tak kuszące dla widzów, Ahn polecił 165 amerykańskim studentom obejrzenie filmu "Angel Baby", który opowiada o miłości dwóch schizofreników, Harry i Kate. Kate zachodzi w filmie w ciążę, ale umiera podczas porodu, zostawiając Harry'ego samego z dzieckiem.

Po seansie, naukowcy poprosił uczestników, których większość stanowiły kobiety, o określenie która historia skłoniła je do płaczu: samotny Harry czy śmierć Kate. Ahn odkrył, że kobiety przenosiły kadry z filmu na swoje własne doświadczenia, dlatego dla każdej zupełnie inny moment był ostatecznym impulsem do płaczu.

Okazało się, że ludzie szukają smutnych filmów, aby lepiej zrozumieć świat.

"Pozornie obserwacje te nie mają żadnego sensu. Jednak rozsądek nam podpowiada, że ludzie czują smutek, bo tragiczna historia wydaje się im realna" - wyjaśnił Ahn, którego badania zostały opublikowane niedawno w czasopiśmie Journal of Psychology Media.

„Wszelkie emocje, także smutek, pomagają ludziom zbierać informacje o sobie samych i przetwarzać je. Smutny film jako narzędzie do zrozumienia świata wydawać się może interesujące i trochę nieprawdopodobne, jednak należy zauważyć, że w tych obrazach smutek bierze się z czułości i miłości, a nie zemsty lub złośliwości” - mówi Ahn.

"Przyjemność można podzielić na dwa rodzaje. Jednym z nich jest self-focus, czyli skupienie się na samym sobie, a drugi jest ukierunkowany w stronę drugiego człowieka. Oglądanie smutnych filmów jest ukierunkowaną przyjemnością, napędzaną przez motywacje altruistyczne" – tłumaczy Ahn. Po obejrzeniu smutnego filmu, ludzie myślą o innych z większą empatią i zrozumieniem.

Choć większość uczestników stanowiły kobiety, Ahn nie uważa, że wyniki będą się znacznie różnić w przypadku mężczyzn. "Mimo że mężczyźni i kobiety mają różne tendencje do empatii, nadal są jednak ludźmi, a większość z nas ma podobne doświadczenia w zakresie podstawowych emocji, takich jak smutek czy empatia” - mówi.