Codzienne aktywności obniżają ryzyko choroby Alzheimera

Nawet ludzie w wieku osiemdziesięciu lat mogą obniżyć u siebie ryzyko zachorowania na chorobę Alzheimera zwiększając po prostu poziom swojej aktywności fizycznej każdego dnia, jak sugeruje nowe badanie, przeprowadzone na 716 starszych Amerykanach. Badanie trwało cztery lata i w jego przebiegu naukowcy stwierdzili, że najmniej aktywni seniorzy byli dwa razy bardziej zagrożeni chorobą Alzheimera w porównaniu do tych najbardziej aktywnych.

Aktywność seniorów została zmierzona przy pomocy aktografu, czyli niewielkiego urządzenia, które jest noszone na nadgarstku i które wykrywa nawet najmniejsze ruchy przez cały dzień i noc.

Co ciekawe, wiele z tych ruchów mierzonych aktografem, pochodzi z regularnych codziennych aktywności, takich jak gotowanie, mycie naczyń, sprzątanie. O wiele więcej niż formalnych ćwiczeń, jak wyjaśnia główny autor tego badania, doktor Aron Buchman, profesor neurologii w centrum Rush Alzheimer’s Disease Center w uniwersyteckim centrum szpitalnym Rush University Medical Center.

To, co należy zapamiętać z tego badania, to fakt, że nawet ludzie, którzy są w jakiś sposób fizycznie upośledzeni, co nie pozwala im na normalne ćwiczenia fizyczne, mogą wynieść wiele korzyści po prostu z ruszania się po domu.

Więc nawet jeśli jesteś przywiązany do domu, z różnych powodów, możesz bardzo wiele skorzystać, jeżeli będziesz się po tym domu ruszać badzo dużo, dodaje doktor Aron Buchman.

Doktor Steven Arnold, ekspert od choroby Alzheimera, który nie był związany z tym nowym badaniem, stwierdza, że odkrycia te to wspaniała wiadomość.

Badanie to jest bardzo proste i ma bardzo prosty i jasny przekaz: ruszaj się więcej, mówi doktor Steven Arnold, profesor psychiatrii i neurologii na uniwersytecie University of Pennsylvania oraz dyrektor centrum Penn Memory Center. Ludzie, którzy próbują być bardziej aktywni niż inni, są po prostu mniej zagrożeni.

Do nowego badania, doktor Aron Buchman zaprosił 716 ochotników bez demencji, którzy nosili aktograf na nadgarstku niedominującej ręki, nieprzerwanie przez 10 dni. Ochotnicy mieli średnio 82 lata.

Dodatkowo, przeprowadzano również coroczne testy na pamięć, aby zmierzyć pamięć oraz zdolności myślenia u pacjentów, którzy także zostali poproszeni o wypełnienie ankiety, która miała zmierzyć ich społeczne i fizyczne aktywności.

Ponieważ badanie to jest częścią większego, długoterminowgeo badania, doktor Aron Buchman wraz ze swoim zespołem mieli do dyspozycji informacje na temat pacjentów również przed tymi pomiarami aktywności.

Nie stwierdzono powiązania między poziomem aktywności a wcześniejszym poziomem spadku poznawczego, mówi doktor Aron Buchman. A więc, to nie jest tak, że ludzie z niską aktywnością są już na prostej drodze do demencji albo szybszego spadku poznawczego.

Cztery lata po tym, jak przeprowadzono doświadczenie z aktografem, 71 osób zachorowało na demencję. Kiedy badacze porównali aktywność fizyczną ochotników, odkryli, że ci w dolnych 10 % intensywności aktywności fizycznej byli aż o 2,8 razy bardziej zagrożeni chorobą Alzheimera, w porównaniu do tych, którzy się znajdowali w górnych 10% intensywności aktywności fizycznej.

A rezultaty te utrzymały się nawet wtedy, kiedy badacze wzięli pod uwagę czynniki takie jak wiek, depresja, płeć oraz chroniczne choroby.

Doktor Aron Buchman nie jest zaskoczony tymi wynikami. Albowiem, badania na zwierzętach już wcześniej wykazały, że mózg wytwarza nowe komórki, kiedy zwierzęta ćwiczyły. Ale tylko wtedy, kiedy to zwierzęta decydowały o tym, że będą ćwiczyć.

Albowiem, najbardziej interesujące jest to, że kiedy zwierzę zostało zmuszone do biegania na kole, na przykład, nie miało to żadnego korzystnego działania na jego mózg. Kluczową sprawą jest to, że zwierzę musiało ćwiczyć dobrowolnie, wyjaśnia doktor Aron Buchman. Dopiero wtedy obserwowaliśmy pozytywny efekt.